Wij woonden dichtbij Leerdam, in het dorpje Heukelum, dat aan de rivier de Linge ligt. Er zat een leuk stukje grond bij. Rivierklei, goede grond. Wel zwaar om te bewerken. Maar we waren nog “jong”. Dertig jaar hebben we er gewoond en getuinierd. In zo’n lange tijd leer je veel en krijg je groene vingers. En we waren daar ook een aantal jaren lid van Groei en Bloei.
Omdat zowel het huis als de tuin een probleem voor mij werden, zochten we een huis waar alles begane grond is. En dat vonden we in Nieuw-Buinen. Bijna vier jaar geleden verhuisden we en weer met een leuk stukje grond erbij. Nauwelijks minder dan bij het vorige huis.

Geen probleem, dachten we, de grond is veel lichter te bewerken. Maar al heel snel kwamen we erachter, dat de groene vingers waren gedecimeerd naar een groene pinknagel. De grond is hier zo anders, alles mislukte. Er staan grote bomen in en om de tuin, dus er is veel meer schaduw. Gazon was zelfs helemaal nieuw voor ons.

Omdat we graag mensen in deze omgeving wilden leren kennen, werden we eind 2018 weer lid van Groei en Bloei. En dat bleek een goed idee. In een nieuwsbrief ontdekte ik een “bijnabuurvrouw” van ons vorige huis. Zij woonde in een dorpje aan de andere kant van de Linge. Hemelsbreed nog geen  kilometer van elkaar. Leuk om elkaar alsnog te leren kennen. Bij de eerste lezingen zat ik alleen maar te luisteren. Ik kende niemand. Alleen Carolien, de “bijnabuurvrouw” en Jacques. Maar zij hadden hun taken tijdens de lezingen.

In het voorjaar 2019 werd ik lid van een tuinkring en daardoor werden de lezingen gezellig. Er was altijd wel iemand van “mijn” tuinkring aanwezig. En uiteraard leerde ik veel van hun tuinen en van de tuinestafette. Al aardig wat planten zijn van eigenaar veranderd en in onze tuin terecht gekomen. En ook alweer geleerd, dat ze het niet altijd goed doen, of dat ze teveel werk opleveren. 
Er zijn kippen bij gekomen, die ons helpen met de achtertuin. De voortuin is niet geschikt voor kippen.

We zijn nog lang niet uitgeleerd. We willen vooral leren hoe we de tuin moeten inrichten om met minder werk het te kunnen bijhouden. De vingers worden alweer wat meer groen, maar nog niet helemaal. Dus hoop ik, dat we dit jaar weer tuinkringen kunnen vormen. Vooral voor de gezelligheid én om nog meer te leren.

Els Knopper

Ik geef de pen door aan Douwe en Zus