Zoals de meeste van jullie wel weten heb ik heel lang in Amersfoort gewoond, waar we een natuurgebied hadden dat helemaal afgezet was vanwege het plantje dat daar groeide. Het ging om een vleesetend plantje nl. Zonnedauw. Dus toen ik hier kwam, in dat mooie Westerwolde, wist ik niet wat zag, overal stond dit plantje te groeien en te bloeien, het zag hier en daar gewoon purper van dit kleine plantje. Des te meer ik mij verbaasde over het feit dat mensen er hun handdoekjes oplegden om in de zon te zitten, hun honden lieten ravotten tussen al dit moois, het leek niemand iets te schelen, terwijl bij het Hazenwater in Amersfoort alles was afgezet voor deze kleinnood. Maar deze vleesetende plantjes in de tuin zijn heel moeilijk te houden, daarom andere vleeseters aangeschaft, want deze zeer bijzondere planten zijn zeker de moeite waard om wat over te vermelden.

Ik heb hier bij de vijver trompetbekerplanten staan, de Sarracenia purpureau, die doen het prima daar en vormen twee mooie pollen. Ze hebben vrijwel geen voedingsstoffen nodig en houden van een vochtige omgeving, ook in de winter kan deze soort gewoon buiten met hun voeten in de vijver blijven staan. Door een lokstof in hun bekertjes komen ze toch aan hun nodige "vitamientjes" , deze nectar zit onderin bij de bekerplanten en lokt insectjes, deze kruipen naar beneden naar de heerlijke zoetigheid maar helaas als ze er weer uit willen kruipen lukt dit niet, want de haartjes groeien andersom, zodat ze niet omhoog kunnen kruipen en gedoemd zijn om verteerd te worden door deze plant. Ik hoop dat ik wat mensen enthousiast gemaakt heb met dit stukje zodat we volgend jaar met de tuinkringen dit aparte plantje vaker tegenkomen. 

Mijn pen geef ik door aan onze Galantophiel, Tinus, die ons gaat verblijden met zijn verhaal over onze
eerstelingen van het seizoen.

Marjo